16 oktober was mijn allereerste Diaversary! De afgelopen weken gaan er veel herinneringen door mijn hoofd, zowel aan de periode rondom de diagnose als aan het hele afgelopen jaar. Het krijgen van diabetes had niet alleen impact op mij, maar ook op mijn omgeving. Ongemerkt hebben veel mensen er iets over te zeggen.
Verder lezen
Minou (1996) richtte recent de Facebookgroep DiaDating op en vertelt hierover in dit blog.
Lees verder “Daten met diabetes: DiaDating!”
Wanneer je in een hoorcollege zit, en je pomp om aandacht schreeuwt want HÁLLO IK MOET VERVANGEN WORDEN. PIEP PIEEEP, PIEP PIEEEEP. Over 9 uur eigenlijk pas, maar dat boeit die pomp niet, want dat piepje kan niet uit. Daar zijn de blikken van letterlijk al je medestudenten én de docent die denkt dat je je telefoon aan hebt laten staan. Sorry hoor. Het ligt niet aan mij, het ligt aan Anita de Nokia-achtige Diabetes Manager.
Lees verder “The ugly & the pretty side of diabetes | Minou”
In plaats van dit stukje te schrijven in Namibië, doe ik dit in een dorp in Brabant. Wat is er veel gebeurd sinds mijn ongeluk, 6 maanden geleden. Toen was alleen ík nog de controle over wat er gebeurde kwijt, met mijn botbreuken die niet meer op 1 hand te tellen waren. Nu staat de hele wereld op zijn kop, met een virus waar nog steeds zoveel niet over bekend is en wat voor zoveel onzekerheid en ellende zorgt. Niet te bevatten.
Lees verder “De wereld op zijn kop | Inge”
Het is ruim 4 jaar geleden dat ik als eerste Nederlander begon aan het grote avontuur van de Kaleido insulinepomp. In het begin was het niet veel meer dan een stukje plastic. De bijdrage aan de ontwikkeling kostte veel energie, maar het gaf ook veel energie.
Lees verder “Mijn relatie met Kaleido stopt | Hein”
Dinsdagavond, tegen zes uur, loop ik naar de fietsenstalling van het ziekenhuis waar ik werk als verpleegkundige. Heerlijk om na een drukke dag op mijn fiets te stappen, het helpt me mijn hoofd leeg te maken. Halverwege de rit naar het station kom ik twee collega’s tegen waar ik bij aansluit. Als we vlakbij het station zijn is het enorm druk op het fietspad, met veel mensen die afslaan naar de fietsenstallingen en de stad.
Lees verder “Over de kop met diabetes | Inge”
In maart zijn mijn man Cees en ik voor de derde keer naar Namibië gegaan. Niet alleen om te genieten van de prachtige natuur en de dieren, maar ook om ‘lotgenoten’ met type 1 diabetes een hart onder de riem te steken en om hopelijk een bijdrage te leveren aan een betere zorg voor hen. Zelf heb ik al 23 jaar type 1 diabetes. Sommigen kennen mij misschien al van mijn boek Over de grens met diabetes.
Lees verder “Diabeteszorg in Namibië – Inge”
Ik kan me nog goed van die avondjes herinneren. Lekker eten en borrelen met de meiden en daarna de stad in om lekker te dansen. De avondjes duurden altijd tot vroeg in de ochtend. Daar zaten we dan, helemaal uitgefeest, op de eerste trein terug naar huis te wachten.
Lees verder “Uitgaan – Leoni”
ééndiabetes 