Vorige week was ik op vakantie met vrienden van de middelbare school. Afgezien van het feit dat we allemaal zo druk zijn dat het een wonder is dat we überhaupt een week hadden gevonden waarin het grootste gedeelte kon, was dit diabeteswise ook bijzonder.
Doorgaan met het lezen van “Een ode aan vrienden | Sanne”
Hi! Welcome to our foundation. We are Stichting ééndiabetes, a Dutch foundation that aims to empower young adults with type 1 diabetes by writing blogs, speaking about this topic in hospitals, hosting a Facebook group etcetera.
Doorgaan met het lezen van “Studying in the Netherlands with type 1 diabetes”
Laatst kreeg ik een jaarverslag van een diabetesorganisatie binnen. Er stond in dat ze aankomend jaar “zeker meer aandacht zouden gaan besteden aan jongeren en jongvolwassenen met type 1 diabetes”. Zij zijn niet de enige. Het onderwerp jongeren en jongvolwassenen is booming. Vooral in combinatie met het woord “participatie”. Want als je als organisatie aan jongerenparticipatie doet, dan hoor je er hélémaal bij!
Doorgaan met het lezen van “Aandacht voor jongeren en jongvolwassenen?”
Laatst had ik een vervelende sensor. Hij zat er al drie dagen langer op dan de bedoeling was. Kwestie van even los halen, opladen en herstarten. In mijn ogen gaat een sensor mee zolang als hij het doet, niet zolang als Medtronic heeft bedacht dat hij het zou moeten doen. Er waren twee blaren ontstaan onder de tape en die deden behoorlijk zeer, hij liet langzaam los en hij gaf regelmatig aan dat de sensor geupdate werd, waardoor je tijdelijk geen sensorwaardes ziet. Genoeg redenen dus om de sensor eraf te halen.
Doorgaan met het lezen van “Soms is het fijn als het zichtbaar is | Sanne”
Lennie is stuk. Zijn leven hing al een tijdje aan een zijden draadje, maar toen ik iets te enthousiast met mijn rugzak langs een boom liep, brak het. Het zat eraan te komen, maar toch vind ik het heel jammer. Lennie is namelijk veel meer dan een leuke miniatuur leeuwenknuffel die mijn rugzak opvrolijkt. Lennie is een symbool. Maar nou is ‘ie dus stuk.
Doorgaan met het lezen van “Lennie is stuk | Sanne”
Weet je wat ik nou écht vervelend vind aan ziekenhuizen? Het plannen van afspraken. En dan bedoel ik eigenlijk meer het feit dat zíj afspraken inplannen voor míj en dat dat dan eigenlijk nooit uitkomt. En dat ik daar vervolgens alleen per post van op de hoogte word gesteld. Dat vind ik stom.
Doorgaan met het lezen van “Afspraken plannen | Sanne”
Met type 1 diabetes kan je bijna alles. Althans, dat is wat ze zeggen. Toch gaat dat ‘alles’ niet altijd zoals bij mensen zonder type 1. En dat is ook logisch. Er zijn zoveel factoren waar je rekening mee moet houden, zodat alles net een stukje meer denk- en planwerk is. Normaal gesproken vind ik dat niet erg. Als dat extra plannen is wat ik moet doen om een ‘normaal’ en leuk leven te leiden, dan vind ik dat prima. Maar het kan behoorlijk frustrerend zijn als dat je moeilijk gemaakt wordt door het systeem. En daarom ben ik nu even helemaal klaar met dat extra geregel en gedoe.
Doorgaan met het lezen van “Als het even niet normaal is | Sanne”
Gister at ik samen met Anne chocoladetaart. We hadden iets te vieren, dus ze had een taart meegenomen naar ons koffie-thee-stichtingdingenbespreken-ochtendje. De taart vormde een onderdeel van ons minifeestje. De taart stond symbool voor blijdschap, vrolijkheid en leuke dingen.
Doorgaan met het lezen van “Chocoladetaart met slagroom”