
Column Anne – Ik doe niet aan complicaties
”Misschien ga je dit heel raar vinden, maar als je kinderen wilt, bespreek dat dan eerst even met mij, oké?” Met verbaasde en verwarde ogen keek ik de vrouwelijke, relatief jonge internist aan.
”Misschien ga je dit heel raar vinden, maar als je kinderen wilt, bespreek dat dan eerst even met mij, oké?” Met verbaasde en verwarde ogen keek ik de vrouwelijke, relatief jonge internist aan.
”Heb je daar nu eigenlijk écht ‘last’ van, diabetes?” vroeg een vriendin me laatst. Misschien heel stom, maar op dat moment wist ik het ook niet en zei dat het wel meeviel.
”Anne klonk veel te relaxed aan de telefoon!” – dat zei de ene diabetesverpleegkundige tegen de andere, nadat ze me de dag na mijn diagnose aan de telefoon had gehad. Lees verder “Column Anne – Acceptatie, hoe gaat dat?”
Ze draaide de plastic huls van de naald af, legde hem vlug maar secuur op het bureau en reikte mij de spuit aan. De eerste. Ik nam de op een vulpen lijkende insulinespuit aan en keek haar vragend aan.