Keihard werken, dat is wat type 1 diabetes is. Elke dag weer. De mensen om ons heen merken er vaak maar weinig van. Toch moeten we bij alle dingen die we doen en alles wat we eten goed nadenken. Lees verder “Column Janneke – Schouderklopje voor mijzelf”
Dramatisch was het, de afgelopen weken: ik bleef maar insuline aanvoeren en mijn suikers bleven boven de 10. Alsof de insuline in een zwart gat werd gespoten, waar het wordt opgezogen en verdwijnt. De hoeveelheid insuline die ik per dag spoot was Lees verder “Column Janneke – Liever ziek dan hoog?”
’s Avonds ga ik met een aantal vrienden naar een café. Het is een zwoele nazomeravond en de zon sluimert laag aan de hemel. In de hoek van het terras is gelukkig nog één tafel over. We gaan zitten. Renate vraagt of ze de lege stoel van de buren mag pakken. Lees verder “Column Janneke – Wat als alles anders was”
Sofie is een doorzetter, maar soms gaat dat net de verkeerde kant op: “Dat ik zo sterk kan zijn, dat als mijn hele lichaam aangeeft dat ik eten nodig heb, ik het toch niet doe.” Rond haar veertiende begon ze minder te eten. Ze was een beetje zoekende in die tijd en wilde ergens controle op blijven houden, de controle die ze niet op haar bloedsuikers had. Ze ontwikkelde een eetstoornis: anorexia nervosa. Vele psychologen, opnames en therapieën later zit ze voor me.
Ja, type 1 diabetes is een rotziekte en er zijn genoeg momenten waarop ik er vreselijk van kan balen dat ik het heb. Bij het roeien bijvoorbeeld, de sport die ik nu doe. Als ik tijdens het roeien laag zit kan ik niet zomaar aan de kant gaan zitten, dan moet de hele boot gelijk stoppen. Lees verder “Column Janneke – 6 redenen waarom type 1 diabetes hebben goed voor je is”
ééndiabetes 