Een blik op mijn telefoon vertelt me dat het 14.53 is. Ik zucht. Over 7 minuten heb ik een sollicitatiegesprek en mijn pomp begint net als een malle te alarmeren dat mijn bloedglucose te laag is. Waarom moet dat precies nu? Toen ik een kwartier ervoor wegfietste van huis zat ik nog op 8.3 mmol/l!
Verder lezen
Het is herfst en dus de tijd van de griep. Mensen met diabetes krijgen een griepvaccin aangeboden, omdat griep voor hen gevaarlijk kan zijn. Veel mensen weten niet of ze het vaccin moeten halen of niet. Er is dan ook veel tegenstrijdige informatie op internet te vinden. Wat is een vaccin nu precies? En kun je er ziek van worden? Duidelijke antwoorden op 9 vragen die je helpen een goed overwogen keuze te maken. Doorgaan met het lezen van “10 vragen over het griepvaccin”
Ik ben niet boos, maar wel heel erg teleurgesteld. En verdrietig. Okay, ik ben eigenlijk ook wel boos. Toen de NDF van de daken gilde dat er een nieuw consensusdocument (1) over CGM-vergoeding zou komen en dat ervoor gezorgd zou worden dat daarmee veel meer persoonsgerichte zorg mogelijk zou zijn had ik een heleboel hoop, maar met het openen van het PDF’je werd die hoop met de grond gelijk gemaakt. Het is er niet op vooruit gegaan. Het is alleen maar oneerlijker geworden. Ik voel me tevens in de steek gelaten door organisaties die in het belang van de mens met diabetes zouden moeten handelen. Die lijken er namelijk erg trots op te zijn. Doorgaan met het lezen van “Ernstig teleurgesteld”
Minou (1996) richtte recent de Facebookgroep DiaDating op en vertelt hierover in dit blog.
Doorgaan met het lezen van “Daten met diabetes: DiaDating!”
Als een driftige peuter stamp ik door het huis. Het fruitvliegvangdoosje verban ik boos naar de garage (‘gadverdamme ik word echt heel misselijk van deze lucht’), familieleden snauw ik terloops toe dat ze echt even moeten ophouden met smakken/geluid maken/ademen (‘gewoon even niet doen, heel irritant’) en ik plof neer op de bank om alweer hersenloos door social media te scrollen en me te ergeren aan de mensen op TV, terwijl ik eigenlijk aan mijn scriptie had moeten werken. Het lijkt even of ik weer terug in de puberteit ben, maar in feite is mijn bloedglucose al dagen veel te hoog en niets werkt. En dat is te merken.
Doorgaan met het lezen van “Wanneer insuline net water lijkt”
Dat zei de jongen waarmee ik vanaf een hospiteermiddag naar het station terugliep. Hij gooide er nog klakkeloos achteraan dat er veel ergere dingen zijn. Mijn insulinepomp noemde hij ‘cool’ en ‘leuk’. Juist. Ik knikte slechts voorzichtig. Maar stiekem schreeuwde mijn brein en werd mijn ziel verscheurd. Het deed (en doet) pijn. Hoewel het waar is dat ik met diabetes prima kan leven, bepaal ik dat wel graag zélf.
Verder lezen
Al jaren loop ik er tegenaan dat ik niet binnen de protocollen pas die mijn ziekenhuis heeft als het aankomt op diabeteszorg. Zo mocht ik niet vlak voor de feestdagen overstappen op een pomp, waar ik al maanden op had zitten wachten, moest ik eigenlijk twee weken vrij nemen na de overstap op diezelfde pomp zodat ik alles goed kon instellen (en daarna weer kon aanpassen zodra ik wel weer ging werken?), en heeft het zo’n 5 jaar geduurd voordat mijn diabetesteam doorhad dat het echt niks toevoegde als ik 4 keer per jaar in het ziekenhuis kwam – waarna het tot 2 keer per jaar werd teruggeschroefd.
Verder lezen
Liegen mag niet, maar toch wordt het veel gedaan. Ook als het aankomt op diabetes. Vaak omdat het makkelijk is, de waarheid te ingewikkeld is of omdat het nou eenmaal een ingesleten gewoonte is. Soms omdat iemand zonder diabetes ooit bedacht heeft dat dat goed zou zijn. Welk van deze onjuistheden heb jij ooit te horen gekregen?
Verder lezen