Ook wel eens het idee dat je arts helemaal niet weet hoe het nu écht is om T1D te hebben? Als die bloeduitslagen maar goed zijn, is er verder niet veel meer te bespreken en sta ik na vijf hele minuten weer buiten met de woorden van de arts: ”Anne, het is goed dat we niet veel te bespreken hebben. Ik hoop dat het nog lang saai blijft”. En een punt heeft ze daarmee zeker. Saai = goed.
Verder lezen
Wanneer je in een hoorcollege zit, en je pomp om aandacht schreeuwt want HÁLLO IK MOET VERVANGEN WORDEN. PIEP PIEEEP, PIEP PIEEEEP. Over 9 uur eigenlijk pas, maar dat boeit die pomp niet, want dat piepje kan niet uit. Daar zijn de blikken van letterlijk al je medestudenten én de docent die denkt dat je je telefoon aan hebt laten staan. Sorry hoor. Het ligt niet aan mij, het ligt aan Anita de Nokia-achtige Diabetes Manager.
Doorgaan met het lezen van “The ugly & the pretty side of diabetes | Minou”
Afgelopen week begon het Diabetes Fonds voor de derde keer aan de Nationale Suiker Challenge. En na 3 jaar moet me toch echt wat frustratie van het hart en ik denk dat ik hier ook niet bepaald de enige in ben. En ja, ik heb dit ook bij het Diabetes Fonds gemeld. En nee, na een initiële reactie waarin duidelijk werd dat het Instagramaccount van het DF beheerd werd door iemand die mijn punt miste, werd daar verder niet meer op gereageerd. Dus dan maar zo.
Doorgaan met het lezen van “Ik heb geen suiker! | Veerle”
Dit is een vraag die ik heel erg vaak krijg en het is nog best lastig uit te leggen. Voor mij is het lastigste aspect van diabetes hebben afhankelijk van de periode of het moment. Er zijn meerdere dingen die niet leuk zijn of die ik vervelend vind van tijd tot tijd. Maar dat komt en dat gaat. Het vervelendste is eigenlijk de combinatie van die dingen, geloof ik. Hieronder probeer ik een aantal dingen uit te leggen waar ik soms tegenaan loop!
Doorgaan met het lezen van “Wat vind je het lastigst? | Aniek”
Let op: dit stuk is niet geschreven voor mensen die niet houden van humor over diabetes! Ik neem mijn diabetes heel serieus, maar vind ook dat je er soms best om mag lachen om het allemaal een beetje te relativeren.
Heb je ooit wel eens een gesprek gehad met iemand over je diabetes, waarbij je dacht: hoe zou dit gesprek verlopen als je deze vraag aan iemand anders (zonder diabetes) zou stellen? Dan krijg je ongeveer dit:
Doorgaan met het lezen van “Kleine miscommunicaties … | Suzanne”
6.8 mmol/L, 100 gram yoghurt, 10 gram koolhydraten, 2 eenheden … getallen. Dag in, dag uit. Tellen. Rekenen. Schommelen en toch de controle proberen te houden. Type 1 diabetes is een rollercoaster en een eindeloze focus op getallen. Niet gek dus, dat eetproblemen vaker voorkomen bij mensen met type 1 diabetes. Eten en gewicht kan een middel worden om wél controle te houden in een wereld waar je heel veel dingen niet onder controle hebt. Het kan een manier zijn om negatieve emoties wat af te vlakken, maar kan, zeker in combinatie met type 1 diabetes, gevaarlijke vormen aannemen.
Doorgaan met het lezen van “Diabetes & psyche | Eetproblemen”
Ik ben niet het type dat geduldig wacht tot de afspraak met m’n dvk om inzicht te krijgen in m’n bloedglucosewaarden. Sterker nog: tot kort geleden had ik nog steeds m’n dvk geen toestemming gegeven om mee te kijken met m’n data. En eigenlijk vroeg ze er ook nooit om.
Doorgaan met het lezen van ““Ik kan er niets zinnigs over zeggen” | Veerle”
We zijn allemaal wel ergens bang voor: slangen, spinnen, grote hoogtes, het donker, complicaties … Je kunt het zo gek niet bedenken of er bestaat een moeilijke Latijnse naam voor. Angststoornissen komen erg vaak voor en dat is niet gek: angst is een aangeboren mechanisme dat ons helpt te overleven. Stel je voor dat je níet bang zou zijn als een tijger brullend op je afgerend komt! Het is maar goed dat we dan allemaal met een adrenaline-rush zo snel mogelijk bescherming zoeken.
Doorgaan met het lezen van “Diabetes & psyche | Prik-, spuit- en hypo-angst”