Ik zie mijn bloedsuiker stijgen, acht, tien, twaalf, veertien, zestien. Het onder de CGM gebruikers welbekende dubbele pijl omhoog icoon verschijnt in mijn Dexcom app. Het zien van twee pijlen omhoog roept bij mij interne paniek op en is meestal het startsein voor een niet te stoppen gedachtetrein.
Verder lezen
Vanaf het begin van mijn studie wist ik het zeker: ik ga nevernooit met diabetes werken want dat is stom. Toch blijft het door de jaren heen wel kriebelen: als professional zou ik nóg meer kunnen betekenen voor de diabetescommunity dan nu. En ik ben best goed in diabetes. Je zou het bijna een talent kunnen noemen. Bovendien vind ik interne geneeskunde mateloos fascinerend en interessant.
Doorgaan met het lezen van “Diabetesoverload”
Ben jij lid van de Diabetesvereniging, en heb je het idee dat er bij de DVN nog veel te verbeteren valt? Dat idee heb ik ook. Samen met een groep actieve, vooruitstrevende mensen met diabetes hoop ik een frisse, nieuwe start te realiseren. Daarom stellen wij ons verkiesbaar voor de Algemene Leden Vergadering (ALV). In deze blog lees je waarvoor ik mij in wil zetten bij de DVN.
Verder lezen
De A is van Alvleesklier, waar diabetes ontstaat
de B is van Bètacel, -reductie als resultaat
Verder lezen
De strijd om #cgmforall is nog niet ten einde. Sterker nog: het voelt alsof hij pas net begonnen is. Ik raak er langzaam maar zeker steeds gefrustreerder van. En ik weet vrij zeker dat ik bij lange na niet de enige ben. Dit is waarom.
Verder lezen
Bij mijn diagnose zei mijn diabetesverpleegkundige: ‘Je kunt alles nog doen nu je diabetes hebt!’, ‘Je kunt nog steeds alles eten, zolang je je koolhydraten maar telt!’ en: ‘Jij bent de baas over je diabetes, niet andersom!’. Het waren bemoedigende woorden. In de praktijk heb ik echter gemerkt dat ik geregeld een afweging moet maken tussen mijn ‘diabetesdoelen’ en andere – soms conflicterende – doelen (zie ook deze youtubevideo met psychologe Giesje Nefs).
Verder lezen
Op een dag kwam ik heel chagrijnig thuis. Ik had mijn vrienden op weg naar school niet bij kunnen houden. De heuvel die ik normaal fluitend op fietste had ik op moeten lopen. In dat tochtje van 7.5 kilometer hadden mijn fietsmaatjes drie keer op me moeten wachten. Ik wist het zeker: die stomme fiets was gewoon stuk! Mijn ouders vonden dat ik het maar even moest aankijken. Toen de dag erna en de dagen daarna die fiets nog steeds stuk leek kreeg ik een andere. Eentje met versnellingen. Daarmee kwam ik de heuvel gelukkig wel weer op.
Doorgaan met het lezen van “De fiets die niet stuk was”
“Ik wist niet dat jij suikerziektepatient bent!” riep een collega laatst toen mijn pomp een verstopping had die en public gefixt moest worden. Ik zweeg even. Er zijn weinig woorden die ik vervelender vind dan het woord suikerziekte, en al helemaal als daar terloops het woord patiënt achter wordt geplakt. Als die woorden dan ook nog eens betrekking hebben op mij, dan ben ik niet meer zo lief en onschuldig als ik eruit zie.
Doorgaan met het lezen van “Suikerziektepatiënt”