Ik heb een reisbucketlist. Van pyramides zien in Egypte tot op safari ergens in Afrika en bedolven worden onder de konijntjes op het konijneneiland in Japan: plannen genoeg! Sinds kort staat er een nieuwe bestemming op: diabetes-streetart spotten in Los Angeles!
Lees verder Diabetesstreetart op dXLisbon
Vliegen met diabetes gaat soms heel gemakkelijk, maar zorgt soms ook voor een hoop gedoe. Wij hebben daarom onze ervaringen en die van enkele vrijwilligers, met sensoren, pompen en extra koffers, per vliegveld op een rijtje gezet …
Lees verder Vliegvelden en diabetes
We voeren over zee. Het schip wiebelde aan alle kanten en het voelde alsof ik herhaaldelijk rondjes om mijn eigen as aan het draaien was. In de verte hoorden we stemmen. Ik probeerde me op de stemmen te richten, maar ze leken ver weg en focussen lukte niet helemaal. Waar waren we in beland?
Lees verder Nachtelijke koppigheid – Sanne
Om maar even met de deur in huis te vallen: ik word moe van het eindeloze gezeik dat diabetes zo’n zware, alles beperkende sluipmoordenaar is. Leven met diabetes wordt vaak beschreven als een fulltime baan, of zelfs als méér dan een fulltime baan. Ik snap waar die vergelijking vandaan komt. Het ís stom, het ís veel werk, het ís hartstikke klote en het gaat ook ‘s nachts door. De gemiddelde Nederlander onderschat dat absoluut. Dat ontken ik zeker niet. Maar toch vind ik het fulltime baan gezeik wat overdreven. Voor de gemiddelde type-1-er is het bij lange na geen fulltime baan. Ik kan althans geen fulltime baan én voltijd studie tegelijk doen, maar met diabetes lukt het me vooralsnog prima.
Lees verder Diabetes is géén fulltime baan! – Anne
Ja ik ben helemaal om. Ik heb een nieuwe blitse blauwe insulinespuit, die ook nog communiceert hoeveel en wanneer je hebt gespoten! Ik ben weer helemaal terug bij de spuit en de momenten dat ik mijn omnipod “mis” nemen significant af. Alleen de drempel om in een wildvreemde omgeving met onbekende mensen te spuiten is hoger dan bolussen met de insulinepomp.
Lees verder Hoge drempels en lage suikers – Nora
Ken je dat, dat je het gevoel hebt dat iedereen naar je kijkt als jij iets eet? Priemende ogen en starende blikken bij alles wat je in je mond stopt. Ik denk dat het in werkelijkheid niet eens zo is, maar toch … Als ik vertel dat ik diabetes heb, vragen mensen nog steeds geregeld of ik dan helemaal geen suiker meer mag. Nou, gelukkig is het niet (meer) zo zwart-wit. Sterker nog; op sommige momenten MOET ik juist suiker.
Lees verder Weet wat je eet! – Suzanne
Hypo’s. De één heeft ze elke dag, de ander zelden. Wij hebben een overzicht gemaakt van verschillende soorten hypo’s.
Lees verder 11 soorten hypo’s – Sanne
De cassière bij de Jumbo keek me vandaag ontzettend nieuwsgierig aan. Voorzichtig keek ik of ik een vlek in mijn shirt had zitten, toen ik me realiseerde dat haar blik gericht was op mijn insulinepomp. Het gebeurt vaker, dat staren, maar haar blik was net iets anders dan die van vele anderen. Ik zag iets van herkenning in haar ogen en glimlachte uitnodigend, zodat ze het misschien zou vragen. En toen kwam het, heel voorzichtig: ‘’Is dat… suikerziekte?’’
Lees verder Mijn pomp is gewoon zó mooi – Anne