Naar de inhoud springen

Nieuwe diabetestaal | Sanne

Met het krijgen van diabetes krijg je ook gelijk een heel mooi nieuw vocabulaire cadeau. Woorden waar je voorheen nog nooit van gehoord had (lancet, bolus, koolhydraat, hypo), behoren opeens tot je dagelijkse taalgebruik (behalve dan lancet, die zien we hooguit één keer per maand ;)). Ik heb nog wel wat ideeën voor het uitbreiden van het vocabulaire. Daarom deel ik graag mijn ideeën voor nieuwe diabetestaal. Van Dale, schrijven jullie mee?

Doorgaan met het lezen van “Nieuwe diabetestaal | Sanne”

The easy way out | Sanne

Diabetes en schoolopdrachten zijn goede vrienden. Zeer goede vrienden. Ooit schreef ik samen met een vriendinnetje mijn profielwerkstuk over type 1 diabetes, waarmee we een reis naar Singapore wonnen. Ook offerde ik me in het blok endocrinologie vrijwillig op om de casus over type 1 diabetes uit te werken en te presenteren (waarbij ik de gegeven casus in de prullenbak gooide en in plaats daarvan gewoon vertelde wat ik wilde dat deze aankomend zorgverleners zouden weten over type 1 diabetes). Lovende feedback van de tutor én studenten volgde. In hele drukke of inspiratieloze tijden is diabetes altijd een goed onderwerp voor een schoolopdracht.

Doorgaan met het lezen van “The easy way out | Sanne”

De wereld op zijn kop | Inge

In plaats van dit stukje te schrijven in Namibië, doe ik dit in een dorp in Brabant. Wat is er veel gebeurd sinds mijn ongeluk, 6 maanden geleden. Toen was alleen ík nog de controle over wat er gebeurde kwijt, met mijn botbreuken die niet meer op 1 hand te tellen waren. Nu staat de hele wereld op zijn kop, met een virus waar nog steeds zoveel niet over bekend is en wat voor zoveel onzekerheid en ellende zorgt. Niet te bevatten.

Doorgaan met het lezen van “De wereld op zijn kop | Inge”

Vertellen over diabetes? | Sanne

“Ik moet dit soort dingen weten, want ik ben verpleegkundige”. Dat zei een studiegenootje toen ze erachter kwam dat ik diabetes heb. Waar ik een aantal jaar geleden nog aan iedereen vertelde dat ik diabetes had en wat ze konden doen in geval van nood, schiet dat er nu eigenlijk altijd bij in en komen mensen er pas achter als we een keer samen eten of wanneer ik, zoals nu was gebeurd, een hypo krijg waarbij ik even niet meer normaal kan functioneren.

Doorgaan met het lezen van “Vertellen over diabetes? | Sanne”

Ze is er | Anne

Je kon wel janken na de afspraak met je verpleegkundige. Met tranen in je ogen liep je door de draaideur het ziekenhuis uit. Niet omdat het niet oké was, maar juist omdat het héél oké was. Omdat ze zag dat je onderhand ook niet meer wist hoe je overeind moest blijven staan. Omdat je er zó van onder de indruk was dat ze er op zo’n manier voor je was. Nee … is.

Doorgaan met het lezen van “Ze is er | Anne”

Ziekte is geen wedstrijd | Anne

Toen ik drie maanden na de diagnose mijn HbA1c terugkreeg, deelde ik dat trots op Instagram. Toen ik voor het eerst een FGM had, postte ik grafieken van de kaarsrechte nachten. Ik kon online fantastische lijntjes vieren, maar ook balen van berglandschappen op mijn FGM. Inmiddels ben ik al een hele tijd gestopt met het delen van getallen en grafieken en dat heeft één belangrijke reden: ik wil niet dat mensen gaan vergelijken.

Doorgaan met het lezen van “Ziekte is geen wedstrijd | Anne”

Een ode aan de insulinepen | Anne

Voor zover medische technologie in de mode kan zijn, kunnen we wel zeggen dat insulinepompen in de mode zijn. Ze worden steeds meer gebruikt. Hoe geavanceerder, hoe beter. Vooral de pompen in combinatie met CGM of een closed loop zijn ‘in’. Bovendien heeft één van de bedrijven zelfs bedacht om een mooi stijl-icoon van een insulinepomp te maken door hem te voorzien van hippe kleurtjes en een modern design. Dat is allemaal heel tof, en ik ben groot voorstander van hippe insulinepompen. Maar al het lawaai over insulinepompen overschreeuwt soms wel de waarde van mijn oude vertrouwde vriend: de insulinepen.

Doorgaan met het lezen van “Een ode aan de insulinepen | Anne”