Je kon wel janken na de afspraak met je verpleegkundige. Met tranen in je ogen liep je door de draaideur het ziekenhuis uit. Niet omdat het niet oké was, maar juist omdat het héél oké was. Omdat ze zag dat je onderhand ook niet meer wist hoe je overeind moest blijven staan. Omdat je er zó van onder de indruk was dat ze er op zo’n manier voor je was. Nee … is.
Lees verder “Ze is er | Anne”
Je zou het misschien niet zeggen, maar ik ben helemaal geen makkelijke patiënt. Ik weet vrij veel over diabetes, gezondheid en ziekenhuizen. Ik ben hartstikke eigenwijs en heb bovendien in de loop van mijn studie een heel duidelijke mening gevormd over hoe ik vind dat ‘goede zorg’ eruit moet zien. Ik ben kritisch en dat wéét ik. Het is niet makkelijk om mij als patiënt tevreden te krijgen.
Lees verder “Mijn diabetesverpleegkundige is een bijzonder soort – Anne”
Over een week of 2 mag (of moet?) ik weer; tijd voor mijn ‘APK’ bij de internist. Ik weet eigenlijk niet of dat in ieder ziekenhuis hetzelfde werkt. Ik word in principe iedere 4 maanden verwacht en ga dan de ene keer naar de internist en de andere keer naar de verpleegkundige. Lees verder “Hulde aan de diabetesverpleegkundige!”
Sinds dit jaar heb ik een nieuwe diabetesverpleegkundige. Mijn vorige stopte met de volwassenenpoli waardoor ik op zoek moest naar een nieuwe. Gelukkig kende ik mijn huidige diabetesverpleegkundige al vrij goed, waardoor de keuze makkelijk was. Lees verder “Een nieuwe diabetesverpleegkundige – Romy”
Als jongvolwassene heb je al genoeg aan je hoofd. Genoeg om je druk over te maken. In deze periode van je leven vliegen woorden als ‘Zelfstandigheid’, ‘Verantwoordelijkheid’ en ‘Eigen initiatief’ je om de oren. Lees verder “Van kinderarts naar internist: de transitiepoli – Column Donja”
Iedereen moet wel eens wachten in de wachtkamer. Ondanks dat de zorgverleners er alles aan doen om iedereen zo snel en efficiënt mogelijk te helpen, heeft elke patiënt van tandarts tot diabetesverpleegkundige heel wat minuten in de wachtkamer gezeten. Lees verder “Column Nora – Wachtkamercrisis”
Deze week is het weer hoog tijd voor een zevenpunts curve. Iets waar ik altijd naar uitkijk. NOT. Eens in de zoveel tijd spreek ik dat af met mijn diabetesverpleegkundige om mij scherp te houden. Het maakt mij bewust van de keuzes die ik maak. Lees verder “Column Lenneke – Dagcurves”
Ik ben verhuisd naar de andere kant van het land. Mijn geliefde achterna, die ik na jaren daten zomaar in het wild tegenkwam, natuurlijk net toen ik het daten had opgegeven. Dat is op zichzelf al een hele stap, maar met diabetes krijgt zo’n verhuizing een extra dimensie. Lees verder “Column Juliette – daten met zorgverleners”
ééndiabetes 