‘Onderzoek laat zien dat mensen met diabetes type 1 gemiddeld even angstig zijn voor een ernstige hypo als voor blindheid of niercomplicaties. Een ernstige hypo heeft enorme impact op de persoon zelf, maar ook op gezinnen en relaties, dus het is niet gek dat je daar bang voor bent’ aldus prof. Dr. Frank Snoek (https://www.diabetestype1.nl/bibliotheek/dagelijks-leven/453-bang-zijn-voor-te-laag-zitten-hypo-angst).
Doorgaan met het lezen van “Liever diepe dalen dan grote hoogtes | Suzanne”
We voeren over zee. Het schip wiebelde aan alle kanten en het voelde alsof ik herhaaldelijk rondjes om mijn eigen as aan het draaien was. In de verte hoorden we stemmen. Ik probeerde me op de stemmen te richten, maar ze leken ver weg en focussen lukte niet helemaal. Waar waren we in beland?
Doorgaan met het lezen van “Nachtelijke koppigheid – Sanne”
Ja ik ben helemaal om. Ik heb een nieuwe blitse blauwe insulinespuit, die ook nog communiceert hoeveel en wanneer je hebt gespoten! Ik ben weer helemaal terug bij de spuit en de momenten dat ik mijn omnipod “mis” nemen significant af. Alleen de drempel om in een wildvreemde omgeving met onbekende mensen te spuiten is hoger dan bolussen met de insulinepomp.
Doorgaan met het lezen van “Hoge drempels en lage suikers – Nora”
Hypo’s. De één heeft ze elke dag, de ander zelden. Wij hebben een overzicht gemaakt van verschillende soorten hypo’s.
Doorgaan met het lezen van “11 soorten hypo’s – Sanne”
Ken je dat, dat je ’s ochtends wakker wordt met het gevoel van een gigantische kater, terwijl je geen druppel alcohol hebt gedronken? Dan heb ik toch liever een ‘echte’ kater, dan heb ik er tenminste nog een leuke avond voor gehad! Maar nee, dit is een kater van een nachtelijke hypo én hyper. Ik neem je even mee naar zo’n nacht …
Doorgaan met het lezen van “Katertje?! – Suzanne”
Alweer enige tijd terug kwam ik een blog tegen van Cathy, waarin zij schreef over het gevoel van het hebben van ‘wolken’ in je hoofd. Iets wat ik meteen herkende. Het gevoel van er niet helemaal bij zijn, niet alert zijn, maar ook niet helemaal afwezig. Een vaag gevoel ertussenin wat ik nooit goed heb kunnen uitleggen, laat staan aan iemand zonder diabetes. Maar waar het woord ‘wolken’ eigenlijk de perfecte omschrijving voor is.
Meer lezen
Ik slaap sinds kort in een hoogslaper. Zo’n bed op ongeveer 1,5 meter hoogte, met een laddertje eraan vast en een bureau eronder. Gaat bij de Ikea waarschijnlijk onder de naam Høgsløper en gezien het formaat houd je zo’n 26 schroefjes en drie plankjes over en kom je één deurknop en twee metalen balkjes tekort bij het in elkaar zetten. Doorgaan met het lezen van “De hoogslaper – Sanne”
Iets minder dan twee jaar geleden was je daar. Toen het allemaal even niet zo lekker met me ging. Toen ik zoveel hypo’s had dat ik geen hele dagen meer naar school kon en diabetes me allemaal even teveel werd. Doorgaan met het lezen van “Mijn superheld – Column Sanne”
Terwijl ik de hele ochtend en voormiddag bezig was geweest met hypo-preventie, zag ik mijn groepsgenoten terugkomen: uitgeput, dorstig, als doorweekte washandjes. Doorgaan met het lezen van “Column Anne – diabetes en een actieve vakantie: hoe dan?”
Ik heb het al meerdere keren laten vallen, ik ben totaal geen sportfanaat. Ik kijk niet, ik support niet en het liefst doe ik het ook niet. Maar daar is de afgelopen tijd verandering in gekomen. Doorgaan met het lezen van “Column Lenneke – Tennis en hypo’s”
Deel 1 nog niet gelezen? Lees die dan eerst!
Afgelopen zaterdag was het zover, het tweede deel van mijn onderzoek naar de hoeveelheid lactaat in de hersenen tijdens een hypo. Doorgaan met het lezen van “Annelies is proefpersoon bij een onderzoek naar gevoeligheid voor hypo’s – deel 2”
Op de website van ééndiabetes kwam ik het “Onderzoek naar het effect van lactaattoediening op de hoeveelheid lactaat in de hersenen tijdens hypoglykemie” tegen. Doorgaan met het lezen van “Annelies is proefpersoon bij een onderzoek naar gevoeligheid voor hypo’s”
Ik ga soms best slordig met mijn diabetes om. Daar ben ik mij goed van bewust en toch doe ik er niet altijd iets aan. Ik denk dat dit voornamelijk komt door het feit dat het nog niet uit de hand loopt. Doorgaan met het lezen van “Column Lenneke – Verbeterpuntjes”
‘Zie je nou wel? Ik doe het gewoon goed!’ is het eerste wat Jan zegt als we naar buiten lopen bij de nieuwe internist. We hebben net kennis gemaakt en belangrijk onderdeel van het gesprek waren de nachtelijke hypo’s. Doorgaan met het lezen van “Column – Annemieke heeft geen diabetes #2”
Ik krijg wel eens de vraag hoe het voelt om een hypo te hebben. Dat verschilt elke keer weer, maar er is geen verband te leggen tussen dit gevoel en alle gevoelens die ik ooit in mijn toen nog gezonde leven heb ervaren. Doorgaan met het lezen van “Column Matthijs – Ok, ik neem je mee … in mijn hypo”
