Van binnen ril ik vaak als mensen benadrukken hoe ze hun ziekte zien als een gift. Hoe erg ze nu kunnen genieten van de kleine dingen. Dat ze zich realiseren dat het leven zo kostbaar is. Kots. Kots. Kots. Diabetes is kut. Hypo’s waarbij je voedsel naar binnen schranst tot je je een plofkip voelt, zijn lelijk. Schimmelinfecties zijn lelijk. Blauwe plekken, bloeduitstortingen en spuitplekken zijn lelijk. Niet durven slapen omdat je bang bent om niet wakker te worden, is lelijk. En honderden euro’s voor sensoren dokken, is ook lelijk.
Doorgaan met het lezen van “Hoe diabetes mijn studiekeuze heeft beïnvloed – Anne”
Nee, het is niet altijd even netjes, maar diabetes kun je ook als excuus gebruiken. Dat mag soms ook best, want als persoon met diabetes heb je al genoeg ongeluk in je leven gehad. De voordelen die eraan vast hangen kun je dan maar beter voor lief nemen. Doorgaan met het lezen van “5x diabetes als excuus”
Twaalf jaar geleden kreeg ik de diagnose type 1 diabetes. Vreselijk vond ik het, ook al had ik eigenlijk nog geen idee wat me te wachten stond. Het stempeltje ‘chronisch ziek’ was voor mij reden genoeg om aan te nemen dat mijn (leuke) leven zo ongeveer voorbij was. Doorgaan met het lezen van “Always look on the bright side – Suzanne”
Wij type-1ers kunnen goed zeuren. Nu denk je vast: ja Nederlanders hebben hier in het algemeen al een talent voor, maar in dit geval zie ik met internationale type 1-ers weinig verschillen. Uiteraard doe ik er zelf ook aan mee: lekker zeuren en klagen Doorgaan met het lezen van “Column Câthy – Lekker zeuren”
Allemaal kunnen we ons voorstellen dat je je soms in de steek gelaten voelt door je eigen lichaam. Niks is zo ingenieus als het menselijk lichaam en soms ook zo onvoorspelbaar en veranderlijk.
Doorgaan met het lezen van “Vijf redenen om de moed erin te houden!”
Zes jaar geleden stond ik op een berg in Oostenrijk. Snowboarden had ik nog nooit gedaan, dus ja, dat het niet gelijk goed ging was geen verrassing. Ik werd er wel ontzettend moe van. Toch wel gek, ik deed een sportopleiding en was hartstikke fit. Doorgaan met het lezen van “Column Jasper – Schouders”
Terwijl buiten de eerste sneeuwvlokken van het jaar vallen en de NS weer in paniek is (shit! sneeuw? wat nu?!), staar ik rustig vanuit mijn warme woonkamer naar de mensen buiten die dit winterweer met plezier trotseren.
Doorgaan met het lezen van “Column Jasper – Diabetes, fijn!”
ééndiabetes 