Tag: Ziekenhuis

De ongelukkige, verdrietige en boze patiënt

’Mevrouw, hoeft u geen afspraak meer te maken?’ riep de assistente toen ik haar met grote passen passeerde na mijn ziekenhuisafspraak. Ik schudde mijn hoofd, keek niet op of om, en liep zo snel mogelijk weg van de verpleegkundige, weg van de internist, richting de uitgang. De frisse buitenlucht stroomde mijn longen in en de tranen stroomden mijn ogen uit. Ik barstte voor het ziekenhuis uit in een onvoorstelbaar snikken, te midden van een groep bejaarde bezoekers.

Lees verder

Aan een zorgverlener in spe met diabetes

Pff, hoe doe je dat, geneeskunde studeren, vroeg Anne laatst tijdens een opdracht over diabetes en amputaties. Het oprechte antwoord blijf ik haar verschuldigd, maar ik zal kort toelichten hoe dat kan gaan, een gezondheidsopleiding volgen (en of je dan helpende wordt, of fysiotherapeut, verzorgende, dokter of verpleegkundige zal niet uitmaken). Constant moeten horen over diabetes en dan ook nog zelf diabetes hebben, dat kan lastig zijn.

Verder lezen

Waar blijft die ‘gepersonaliseerde’ diabeteszorg? | Veerle

Al jaren loop ik er tegenaan dat ik niet binnen de protocollen pas die mijn ziekenhuis heeft als het aankomt op diabeteszorg. Zo mocht ik niet vlak voor de feestdagen overstappen op een pomp, waar ik al maanden op had zitten wachten, moest ik eigenlijk twee weken vrij nemen na de overstap op diezelfde pomp zodat ik alles goed kon instellen (en daarna weer kon aanpassen zodra ik wel weer ging werken?), en heeft het zo’n 5 jaar geduurd voordat mijn diabetesteam doorhad dat het echt niks toevoegde als ik 4 keer per jaar in het ziekenhuis kwam – waarna het tot 2 keer per jaar werd teruggeschroefd.

Verder lezen

Ervaringsverhalen voor meer mensgerichte zorg: de missie van MAP

Ook wel eens het idee dat je arts helemaal niet weet hoe het nu écht is om T1D te hebben? Als die bloeduitslagen maar goed zijn, is er verder niet veel meer te bespreken en sta ik na vijf hele minuten weer buiten met de woorden van de arts: ”Anne, het is goed dat we niet veel te bespreken hebben. Ik hoop dat het nog lang saai blijft”. En een punt heeft ze daarmee zeker. Saai = goed.

Verder lezen

Afspraken plannen | Sanne

Weet je wat ik nou écht vervelend vind aan ziekenhuizen? Het plannen van afspraken. En dan bedoel ik eigenlijk meer het feit dat zíj afspraken inplannen voor míj en dat dat dan eigenlijk nooit uitkomt. En dat ik daar vervolgens alleen per post van op de hoogte word gesteld. Dat vind ik stom.

Lees verder

Over de kop met diabetes | Inge

Dinsdagavond, tegen zes uur, loop ik naar de fietsenstalling van het ziekenhuis waar ik werk als verpleegkundige. Heerlijk om na een drukke dag op mijn fiets te stappen, het helpt me mijn hoofd leeg te maken. Halverwege de rit naar het station kom ik twee collega’s tegen waar ik bij aansluit. Als we vlakbij het station zijn is het enorm druk op het fietspad, met veel mensen die afslaan naar de fietsenstallingen en de stad.

Lees verder

Spiegeltje spiegeltje – Suzanne

Vandaag voor het eerst bij ‘mijn’ nieuwe internist geweest. Best wennen na 13 jaar bij dezelfde, in een ander, voor mij vertrouwd ziekenhuis. Een fijn mens overigens, mijn vorige internist. Betrokken, warm en zachtaardig, met veel vertrouwen in de patiënt en ruimte voor eigen inbreng. Maar niet een heel daadkrachtig iemand die me in niet mis te verstane woorden vertelde waar het op stond.

Lees verder “Spiegeltje spiegeltje – Suzanne”

Mijn diabetesverpleegkundige is een bijzonder soort – Anne

Je zou het misschien niet zeggen, maar ik ben helemaal geen makkelijke patiënt. Ik weet vrij veel over diabetes, gezondheid en ziekenhuizen. Ik ben hartstikke eigenwijs en heb bovendien in de loop van mijn studie een heel duidelijke mening gevormd over hoe ik vind dat ‘goede zorg’ eruit moet zien. Ik ben kritisch en dat wéét ik. Het is niet makkelijk om mij als patiënt tevreden te krijgen.

Lees verder